ظاهرا کارتون‌های بچگی تاثیر خودش رو در ناخودآگاهمون گذاشته و ما هنوز منتظر هستیم که فرشته‌های آسمونی با چوب جادویی پری قصه‌ها، دُرست سرِ بزنگاه سر برسند!
با خوندن یک وردِ جادویی تمام بدی‌ها غیب بشه و درعوض خواسته‌هامون یکی یکی برآورده بشند!
خوش خیال هستیم که تاثیر کارهای بد رو نادیده میگیریم و خودخواهانه میخوایم که خدا ما رو ببخشه، در واقعیت جسارت ببخش از بندگان خدا رو نداریم، کسایی که متضرر شدند از بدی‌های ما.
+هیچ کدوم از دعاهای من در شب‌های احیا مستجاب نشد :) درواقع احتمالا اون فرشته‌ی مسئولِ دعاهای من خواب بود و دعاها اصلا به عرش نرسید!
امسال دعایی نخوندم، اشکی نریختم و قرانی به سر نگرفتم اما زل میزنم به آسمون، اینبار به جای ردیف کردن آرزوهای رنگارنگ فقط میگم«هوامو داشته باش....لطفا تهش خوب باشه»